Op deze zaterdag 16 juni stond er een rit op de planning met enkele stevige kuitenbijters in het verschiet. De hoofdmoot van deze toerdoordevoer was de Bois de la dame . Met enkele minuten vertraging vertrokken we met 6 dapperen . In verband met de nieuwe privacywetgeving kan ik helaas de namen van de deelnemers niet meer publiceren. Ik kan wel zeggen dat er 1 witte fiets was , 5 zwarten waaronder 2 giants , een S-works en nog wat ander spul. Het vertrek was een beetje rommelig maar ter hoogte van Elsloo was er toch sprake van enige formatie. De eerste kilometers liepen zoals zo vaak tussen kanaal en maas in zuidelijke richting. De sfeer in de groep was gemoedelijk en het tempo evenzo. Vanaf Bunde werd het kopwerk overgenomen door twee neven , beide op een zwarte Giant , en samen bijna 120 jaar oud. Meer persoonsgegevens mag ik helaas niet prijsgeven. Zo trokken we in een lekker tempo , rustig keuvelend , langs Maastricht richting Eisden. Vanaf de grens begint dan de weg langzaam omhoog te lopen. Er werd een groep gepasseerd waarvan de deelnemers een minimale bmi score moeten halen om mee te mogen fietsen. Onder aan de beklimming naar la Heydt had de man op de zwarte giant kettingproblemen. Iedereen reed gewoon verder en liet de arme stumper aan zijn lot over. Boven moest er dan ook lang gewacht worden. Maar gelukkig had de onfortuinlijke assistentie gekregen van de begeleiders van een grote groep fietsers waarna hij deze fietsers als dank allemaal voorbij en uit het wiel reed. De benen waren ondertussen opgewarmd en gewend aan het klimwerk. Er volgde nu een lange afdaling , met af en toe nog een korte klim , richting Vise . Beneden aan de Richelle trokken we langs de Maas verder zuidwaarts . Er volgde nu een passage door de luikse voorstadjes. Een grijze en grauwe omgeving . Enkele kilometers verder sloegen we linksaf en stonden we aan de voet van de gevreesde Bois de la dame. Onze oudste fietser vond deze klim toch nog net iets te makkelijk en nam de afslag naar de nog steilere Rue Tesny ! De andere 5 zwoegden , vloekten en klauterden zich een weg naar boven. Boven kwamen alle zes weer samen en ging het verder richting Aubel. De zwaarste hindernis van de dag lag weliswaar achter ons maar wie dacht dat het nu makkelijk werd kwam bedrogen uit. Het hele traject ging het op en af. Steeds weer werd de groep op de beklimmingen een beetje uit elkaar geslagen en boven weer verzameld. Onze nederbelg , die een combinatie is van Jerommeke en Schwarzenegger , voelde zich duidelijk niet in zijn sas . Hij besloot om via een andere route solo zijn weg te vervolgen. De overigen trokken over veelal bekende wegen door de voerstreek naar Aubel waar de pauze was voorzien. Tijdens de koffie werd het vervolg van de route doorgenomen. ,Er moest nog even de loper naar Gieveld genomen worden maar daarna liep het grotendeels over vlakke wegen. Degenen die een nog beetje kruit in de benen hadden verzorgden afwisselend het tempo. Nog even over de Stoepert en dan in gestrekte draf terug naar de stal. Uiteindelijk bereikten we , na 120 km en ruim 1200 hoogtemeters , met een redelijk homogeen kwintet de thuishaven en hadden de dolomietenmannen een stevige training kunnen afwerken.