Drielandenrit

Het was vandaag een stralende bevrijdingsochtend. Schitterend fietsweer ! De animo voor een gezellig clubritje was dan ook gelukkig bij meerdere leden aanwezig. Er kwamen vandaag 13 fietsers de startlijst tekenen. Zes mannen vertrokken richting Val-Dieu. De overige zeven gingen op weg naar het hoogste punt van Nederland. Er was wel niemand die de exacte route kon uittekenen , maar dat zien we dan wel,weer. De eerste kilometers werden geleid door het duo Peet en Jo. Ze probeerden de vaart er een klein beetje in te houden maar konden toch nog wat keuvelen. De gesprekken gingen voornamelijk over cultuur , politiek , en boeken. Af en toe had de Peet ook nog oog voor wat er naast de weg allemaal te zien was en hij brak daarbij bijna zijn nek. Zo passeerden we weer de bekende gehuchten rond Nuth. Langs de manege , door Swier richting Voerendaal. Nieuwe kandidaten voor het kopmanschap meldden zich van voren. We fietsten Door de schitterende omgeving van kasteel Terworm. In Welten moesten we weer enkele keren een drukke weg oversteken en steeds zoeken naar het juiste fietspad. Zo kwamen we beneden aan de korte mar venijnige klim naar de Diligence. Hier trok de Houtworm al zijn registers open en liet de gehele groep ter plaatse. Nog even langs het Roda stadion en een stukje door Kerkrade en dan over de grens naar Duitsland. Ab hier sprecht man deutsch. Leider war die geschwindigkeit ein bissjen weit zu zuchen. Keine hatte nog lust um mal flink durch zu ziehen. Zo ging es ganz ruhig durch die deutsche grenzplatzen. Es war ab en zu ein bisjen zuchen nach die gute strasse doch wir waren nog immer af die richtige route. Es war eine sehr schone umgebung mit prachtige vergezichten. Mal ab , mal runter. Wij waren ganz kurz beim drielandereck aber keine wuste die richtige abslag. Gluklich wuste Jos Heuts de weg. Er leidde uns durch sehr slechte strassen mit ganz viel koelen, aber wir erreichten schlieslich das dreilanderpunkt. Van hier reden we verder over belgisch grondgebied. De weg van Gemmenich naar Sippenaeken is een genot om te fietsen. Mooi asfalt , mooie uitzichten en vooral bergaf. Al snel bereikten we Sippenaeken waar de koffie gepland was op een prachtig terras. Terwijl we heerlijk genoten van de zon veerde de Houtworm plotseling op. Een bekende buurman was aan t toeren met de auto en kwam hier ook even pauzeren. Verdere sappige details kan ik helaas hier niet publiceren. John besloot ” nog even” de Camerig te doen. De anderen mochten zich aan het wiel zetten van onze vertrouwde brommer Jos Heuts. Zo bereikten we weer snel Nederland . In gestrekte draf leidde Jos ons door het limburgse heuvelland. De grootste hindernissen lagen achter ons en de terugweg was goed te doen. Via Wittem en Valkenburg. In een strak tempo maar iedereen kon goed volgen. Nog even door het drukke toeristenstadje en omhoog over de Stoepert als laatste kuitenbijter . In het zog van Jos vlogen de laatste kilometers snel voorbij. Ondanks het getreuzel in het middenstuk bereikten we toch nog met een aanvaardbaar gemiddelde de thuishaven.