Op een mooie ochtend einde maart stond de klassieker Piringen op het programma. Een tochtje Door de fruitstreek van de Haspengouw. Normaalgesproken tonen de appel- en perenbomen in deze tijd al hun prachtige bloesemtooi , maar Door de maartse kou laat de bloesem ng even op zich wachten. De groep oude glorie ging op pad met 3 mannen. Enkele minuten later klikten 9 rijders zich vast in de pedalen en vertrokken richting België. John en Peet Namen het voortouw en reden de rest kilometers aan de leiding. De volgers zaten op het gemak in de wielen en hadden dan ook volop praatjes. Al keuvelend trokken we langs de Zuidwillemsvaart richting Lanaken. Een frisse wind maakte het toch enigszins onaangenaam fietsen. Even voorbij Munsterbilzen had Jo het zo koud gekregen dat hij maar op kop ging rijden om het een beter warmer te krijgen. Een beetje doortrappen tegen de wind en af en toe een stukje vals plat omhoog . Het was wel voortdurend opletten om de groep bijelkaar te houden. In de buurt van Hoeselt kregen we vele fietsende tegenliggers die waarschijnlijk bezig waren met een toertocht vanuit Tongeren. Even verder was er een wegafzetting maar de kopman was koppig en dacht er wel Door te kunnen. Helaas! Vijf mannen waren wel op tijd afgeslagen en vier anderen moesten bij de opgebroken weg omkeren. Wonder boven wonder kwam toch weer alles samen. Met zijn negenen trokken we verder Door het glooiende landschap van de Haspengouw. Hier en daar was de weg modderig en zodoende werd besloten om de passage dor de smalle paden en de holle wegen te vermijden en de grote baan richting Tongeren te volgen. Slingerend Door Tongeren , langs de paardenrenbaan , linksaf , rechtsaf , en eindelijk weer een rechte weg naar Mal. Vlak voor de koffiepauze werd de gehele groep op een smal pad op een risicovolle manier voorbijgestoken Door een groot kampioen. Hulde ! Tijdens de koffiebreak putte meester Jan uit zijn rijkgevulde historie van wielerverhalen en gaf een gratis college aan zijn tafelgenoten. De gemiddeldes uit lang vervlogen tijden kwamen meermaals voorbij. Na de pauze wachtte ons nog 40 km op goed lopend asfalt. Een beetje hulp van de wind en een beetje in dalende lijn. Om de beurt kwam ieder even met de neus in de wind rijden . Vanaf Kanne ging de route kilometerslang langs het kanaal. Ook hier deed iedereen zijn duit in het zakje. Boven in Smeermaas konden enkelen zich niet meer in toom houden en trokken de groep aan flarden. Tijdens da laatste kilometers begonnen hier en daar toch wat benen te verzaken . Het eerste ritje honderdplus had in dit vroege voorjaar toch hier en daar wat schade aangericht bij de minder getrainden onder ons. Volgende week moet uw verslaggever helaas verzaken .