Het was vandaag een unieke dag in Oktober. Ruim 20 graden en volop zon! Iedereen kwam dan ook in korte broek met hier en daar een paar losse mouwstukken voor het eerste uurtje. Met een zevental vertrokken we voor een rit door zuidoost Limburg en de Voerstreek. Via Beek ging het richting Genhout waar we als eerste hindernis de korte klim naar het kerkdorp namen. Jos en Peet de houtworm bepaalden het tempo. Spaubeek lieten we links liggen en we passeerden mooie gehuchtjes zoals Helle , Terstraten en Swier. Na Swier sloegen we niet zoals gewoonlijk rechtsaf maar linksaf naar Voerendaal. In Voerendaal sloegen we iets te vroeg linksaf en zo slingerden we onbedoeld door een woonwijk aldaar. In Winthagen zorgden prachtige vergezichten voor de nodige afleiding en was de beklimming van de Koekoeksberg een makkie. Op de kruising van de Karstraat werd weer verzameld en gingen we verder richting Bosschenhuizen. Hier gingen er zes linksaf en één rechtdoor. Peter S. had kennelijk zijn dagje niet. Zonder noemenswaardige problemen bereikten we Simpelveld en liep het omhoog naar Baneheide. In Vijlen daalden we een steil bergje af en was het even zoeken. Zonder dat het de bedoeling was reden we plots de achterkant van de Camerig omhoog. Een extraatje voor dappere Jan. De beloning was een lange afdaling naar Epen. Maar al snel ging het weer bergop. Omhoog naar Kuttingen en omlaag naar Sippenaeken. Het lange stuk vals plat naar Hombourg werd in een gematigd tempo afgelegd. Er volgde nu een kopie van Bois d’Arenberg . Maar het goede nieuws was dat de laatste klim van de dag in zicht was. Nog even omhoog naar de Planck en dan volgt er een lange duik naar s’Gravenvoeren. Het was opvallend druk op de weg met vooral veel fietsers. We zagen groepen van wel meer dan 20 fietsers. Na de vlot lopende afdaling was het tijd voor pauze. En wie kwamen we daar weer tegen? Peter Smits zat al zo lang op het terras dat zijn hele gezicht verbrand was door de zon. Maar we misten ook iemand. Peet de houtworm was zonder pauze doorgereden. Na een lesuurtje computerkunde vertrokken we weer met tegenzin. Het was echt heerlijk vertoeven in de zon op het terras. Vanaf de pauze zette Jo zich op kop . Het mooie weer had heel wat wandelaars en fietsers op de been gebracht. Er moest dan ook regelmatig in de remmen geknepen worden om het veilig te houden. Een uur later bereikten we weer Stein. Het was een pittig ritje met 900 hoogtemeters dat we gezamenlijk in een redelijk tempo hebben afgehaspeld. Half oktober en toch zomer ; heeeeerlijk !