Op een mistige zaterdagochtend verzamelden zich een achttal kandidaten voor een etappe Tongeren vice versa. Het is inmiddels september en de nachten zijn al behoorlijk fris. In combinatie met de ochtendnevel levert dit enigszins kille omstandigheden op . Het voordeel van dit weertype is wel dat er weinig wind te bespeuren valt. Dus settelden er zich meteen twee wijsneuzen op kop om zonder een zuchtje tegenwind zich op temperatuur te kunnen trappen. In Geverik passeerden ons de mannen van de Meule. We bleven hun in het zicht houden tot aan Vijverdal. Na een kort stukje onverhard bij de molen konden we weer verder door de mooie weggetjes naar Gronsveld en Eijsden. Zo bereikten we , onder een nog steeds bewolkte hemel , de belgische grens. Even verder kon je het onmiskenbare geluid horen van een lekke band. Een steen op de weg had de band van Gied doorboort. Gied deed zijn werk , legde een nieuwe binnenband en pompte en pompte en pompte en pompte…..maar helaas , er kwam geen druk in de band. Gelukkig was de tweede binnenband van betere kwaliteit en konden we samen verder. De temperatuur was inmiddels 14 graden. Voorbij de brug van “Lik ze” werden we ingehaald door een busje met een duizelingwekkende vaart. Men zou er bang van worden. Wat een idioot! Beneden aan de Halembaye besloten we deze klim niet links maar rechts te laten liggen en sloegen rechtsaf. Vanaf nu reden we over overwegend grote belgische 80km wegen. Op het lange stuk vals plat naar Bassenge moest het tempo even aangepast worden. We bleven rijden over grote banen en de auto’s passeerden ons aan de lopende band. Het was nu niet meer fietsen door een mooie omgeving maar fietsen door snelverkeer. In Tongeren was het keerpunt bereikt van onze rit. Inmiddels was er toch wat wind opgestoken en die waaide uit noordelijke richting. En wij moesten terug in noordelijke richting. We moesten toch nog even aan de bak. Iedereen nam een lang stuk kopwerk voor zijn rekening en zodoende ging het in gestrekte draf naar Mopertingen. Aldaar koffietafel bij de kerk zonder begrafenis. Bediening in een iets te kort rokje . Inmiddels had de zon het gewonnen van de mist en de wolken en werd het iets aangenamer fietsweer. De thuisreis liep weer door een mooiere omgeving ; langs lommerrijke dreven en kabbelende beekjes. Onze nederbelg leidde ons via een omweggetje langs een wegafzetting. Langs de maas ,langs Jetje en over de brug terug naar Stein. Een rit die goed te doen is voor iedereen maar misschien toch eens overwegen om het stuk langs de grote wegen te vervangen door een meer binnendoor lopende route.