Niet naar Banneux…

Voor vandaag stond er een rit naar Banneux op het programma. Gezien de herfstachtige weersomstandigheden had niemand echt trek in deze tour. Blijkbaar hadden de zusterkes van Banneux tot hun spijt deze weerzin ook vernomen. Ze namen meteen contact op met Onze Lieve Heer en deze strafte meteen : precies om half 10 begon het te regenen! Wat nu gedaan ? Fietsen, wachten, of naar huis ? Na wat overleg besloten we met 5 toch op pad te gaan in de miezerregen. In Beek was het weer iets droger. In Geverik opnieuw miezer. Nog een laatste poging richting Ulestraten om daar het eindverdict uit te spreken. De wolken werden allengs minder grijs en geloof het of niet , maar in Meerssen priemden de eerste zonnestralen op de blote benen. We besloten samen om een ritje via Eijsden naar Veursbos te maken. Het asfalt was ondertussen opgedroogd en langzaam werd het iets aangenamer fietsweer. Iedereen deed op zijn beurt het kopwerk en zo fietsten we tegen de stevige wind zuidwaarts. Een lekker tempo zodat iedereen zijn werk kon doen. Ook Jan was van de partij en draaide gewoon mee. Blijkbaar heeft hij in de nadagen (sorry Jan ) van zijn bloemrijke carriere nog eens de goede benen gevonden. Vanaf Eijsden draaiden we meer oostwaarts en werd Jandewind een beetje meer bondgenoot. Maar vanaf hier beginnen ook de hoogtemeters te tellen. Lange stukken vals plat . Heel even dreigde het iets te snel te gaan maar dat werd meteen hersteld . Onderweg werden er meerdere fietsers ingehaald. Het laatste zwaardere stuk naar de Planck was het ieder voor zich in zijn eigen tempo. Boven werd er weer verzameld en weer overleg gepleegd over de te volgen route. Peter moest door de buienradar te raadplegen even overtuigd worden om mee te rijden naar Teuven en Slenaken. Beneden aan de Loorberg was er koffiepauze. We kozen voor het buitenterras. Even had ik de neiging om een warme chocomel te bestellen. Gelukkig was het Jan die ons van het wel en wee in de gemeente Stein op de hoogte hield waardoor de frisse zit even vergeten werd. Na 4×2 koffie en één icetea in een flesje zonder ijsblokjes vertrokken we weer. De eerste kilometers zoefden we heerlijk over het asfalt. We passeerden nog een colonne huurscooters. Wind mee en een beetje bergaf. In no time bereikten we Gulpen. Vanaf Wylre naar Valkenburg stond de wind echter iets ongunstiger en moest er toch nog even stevig doorgetrapt worden. Op de Stoepert stond de wind weer gunstig en werd er weer in een behoorlijk tempo naar boven gereden. In Oensel gingen we niet , zoals gewoonlijk , naar links maar Peter leidde ons eigenzinnig naar rechts naar de adsteeg. Via Beek arriveerden we weer in Stein. Qua kilometers was het geen lange rit maar achteraf gezien viel het toch nog mee met het weer. En terwijl ik dit schrijf valt de regen weer met bakken uit de hemel.