Het was weer een karige opkomst vanochtend. Een stuk of drie oude glorie-mannen en 5 kandidaten voor Banneux. Maar….het beloofde een snikhete dag te worden met temperaturen boven de 30 graden. En dus besloten we met 4 een andere route te nemen. Alleen die-hard John wilde toch nog een bezoek brengen aan de nonnen. Hij ging wel zo lang mogelijk met de vier anderen op pad. De eerste kilometers verliepen weer in een rustig tempo. De warmte was nog wel dragelijk. Ter hoogte van Schimmert was het toch al 26 graden. Eric en Jo bepaalden het tempo tot aan de grote weg richting Wittem. De wind stond wat tegen maar blies niet erg hard. Jos leidde ons via Wylre richting Gulpen. Bij het zwembad in Gulpen stond een lange rij wachtenden voor de kassa. De rij was zo lang dat men bijna boven op de Koning van Spanje moest aansluiten.
Richting Slenaken liep de temperatuur steeds verder op en blies de wind ook wat straffer. Na de passage door Teuven bereikten we in Remersdaal de eerste lange klim. John en Eric trokken er samen vandoor en daarachter zwoegden drie losse flodders. Boven fietsten we gezamenlijk door Aubel en had Eric nog een ommetje in petto. In een mooie omgeving ging het door het dal van de Berwinne met overwegend stijgende wegen. Na een lange klim kwamen we boven op de grote weg richting Clermont. Vanaf hier trok John alleen verder richting Banneux. Omlaag naar Clermont kwamen we met hoge snelheid op de kasseien. We stuiterden zo hard op de kasseien dat ik bijna mijn hoofd stootte aan de boog. Na een lange afdaling bereikten we weer Aubel. Alhier beloofde men mij een pauzeplaats met prachtig uitzicht op (of in) het decollete van de serveerster. Maar helaas werden vandaag de honneurs waargenomen door een “gewone vriendelijke” bediende. Waarschijnlijk lag de desbetreffende dame ergens in een druk zwembad topless te zonnen om verlost te zijn van die geile fietsers van vorige week. Nadat we ons vochtgehalte weer enigszins aangevuld hadden vertrokken richting hagelsteijn, maar onder aan de klim linksaf. Een lekkere loper. Er volgde nu een lange afdaling naar Voeren en Mesch. De hitte begon nu toch wel zijn tol te eisen. Na een paar schuchtere kopbeurten van anderen kon Jos zijn mallorcabenen niet meer in toom houden. Hij nam resoluut de kop en voerde ons in een strak tempo door de maastrichtse buitenwijken. Ondertussen liep de temperatuur bij ondergetekende behoorlijk op. Hoewel de benen nog prima waren bereikte mijn hoofd het kookpunt en liep de hartslag steeds verder op. In Bunde besloot ik een 2e pitsstop in te lassen op een terras. Mijn maten trokken in overleg gedrieën verder huiswaarts. Met een frisse bidon koud water heb ik de laatst 10 km solo afgelegd. Een leuke rit in een mooi tempo . Maar ik was blij dat ik thuis was……..pfffff