Deze ochtend meldden zich 5 A- rijders en 1 B-rijder bij onze nestor op de oprit. De opkomst was wat aan de magere kant maar dat had zo zijn redenen. Een aantal leden zijn afkomstig uit een elitair milieu en kunnen het zich veroorloven om ieder jaar een week te vertoeven tussen de rijken der aarde in het mondaine Mallorca. Deze week dus. Math , als enige B rijder , besloot maar mee te gaan met de A-rijders. We gingen op pad met zessen. Het was weer eens niet echt aangenaam fietsweer. Om een beetje op temperatuur te komen besloot Jo op kop te rijden tot aan de duitse grens. Maar dit bleek moeilijker dan gedacht. In Schinnen kon Peter S. zich niet meer inhouden en nam vanaf daar het voortouw. Om de groep bij elkaar te houden was het tempo aangenaam. In Brunssum passeerden we de duitse grens. Eenmaal in Germany viel het op dat we vaak fietsten in een mooie omgeving met links en rechts uitgestrekte velden. Over heerlijk bollend asfalt , en af en toe een beetje hulp van de wind , kon iedereen makkelijk volgen. Onderweg had ik voldoende tijd om mijn duits even flink bij te spijkeren. Zo leerde ik onderweg dat in duitsland een friture een Friedhof is. Ik zag een Haus der abschied . Waarschijnlijk een luchthaven of treinstation. En ik zag zelfs op het einde van het fietspad een waarschuwing voor eenden: ende! Met de houtworm wisselde ik nog enkele duitse woorden uit welke hier niet voor publicatie geschikt zijn.
Gied was vandaag de navigator maar ergens in de buurt van Heinsberg hadden we een afslag gemist. Dankzij de Garmin kwamen we snel weer terug op de juiste route. Niet lang daarna reden we nog ergens verkeerd maar een bord richting Waldfeucht gaf uitkomst.
Tijd voor koffie. De oude garde verkoos te pauzeren in een etablissement met het interieur in de stijl van Louis V. Waarschijnlijk is het interieur ook in die tijd aangeschaft en niet meer veranderd. Maar de koffie was lekker warm en best drinkbaar en goedkoop . Drei euro fur zwei kaffee.
Na de koffie bereikten we al snel de grens met Nederland. Peter S. had al vele kilometers op kop gereden en dat wilde hij blijkbaar ook zo houden. Iedereen die op kop kwam werd al snel afgelost door Peter. Het was moeilijker om op kop te komen dan in de wielen te blijven. Af en toe ging het iets te snel maar dit werd meteen aangepast. Zo kon Math goed blijven volgen . Gezamenlijk bereikten we Stein . Het was gezellig , sociaal, en niet vermoeiend. Zo kan het dus ook !